De Limburgse mijnstreek herbergt heel wat organisaties en muziek- en dansverenigingen van uiteenlopende origine.

Poolse, Italiaanse, Turkse, Sloveense, Griekse, Oekraïense, enzoverder - een ware goudmijn aan Europese tradities. Een nieuwe opname zet het Italiaanse immateriële muzikale erfgoed in de kijker: de Limburgs-Italiaanse groep Muntagna Nera zette van 1978 tot 1983 de Limburgse coalmine-blues op de wereldkaart. Dertig jaar later wordt de groep weer tot leven geroepen door het ensemble graindelavoix.

Muntagna Nera bood een alternatief voor wat er al aan Italiaanse muziek voorhanden was. Een groep van zangers, muzikanten en dichters werd door de jonge Angelo De Simone bijeengebracht om in de plaats van commerciële Italiaanse schlagers, het repertoire van de balorkesten of de dansen van de folkloregroepen, voor minder vanzelfsprekend repertoire te kiezen, van traditionele tammurriata's tot café-chantant. Na vijf jaar werd Muntagna Nera echter na interne strubbelingen ontbonden, het gevolg van te veel stemmen en te veel persoonlijkheden.

Deze legendarische club wordt nu, bijna dertig jaar later, opnieuw tot leven gewekt door de stemmen en snaren van graindelavoix, zoals steeds onder de bezielende leiding van Björn Schmelzer. In coproductie met C-mine cultuurcentrum Genk en met de steun van de Provincie Limburg en de Erfgoedcel Mijn-Erfgoed werd vorig jaar een concertreeks ondernomen. Na enkele nieuwe concerten verscheen op 26 april 2012 een CD-opname met dit unieke muzikale erfgoed (Virgin Classics 5099960221322).