Muziek wordt vaak verbeeld: voorstellingen (kunstwerken, foto's, graffiti, ...) met muzikanten, componisten of het muziekleven.
Deze afbeeldingen zijn belangrijke historische bronnen. Met dit voorbehoud dat afbeeldingen (ook foto’s) steeds een interpretatie zijn en geen rechtstreekse spiegel op de (actuele of historische) realiteit.
Muzikanten, muziekcultuur en muziekinstrumenten hebben (voornamelijk in de plastische kunst van het ancien regime) vaak een allegorische, moraliserende of religieuze betekenis. Ze verbeelden deugden (matigheid) of ondeugden (wellust), abstracte begrippen (harmonie) of zijn attribuut bij religieuze of mythologische voorstellingen. Zelden zijn ze een directe bron tot de muziekcultuur uit hun tijd, al blijven ze belangrijke historische documenten.
Minder voor de hand liggende voorbeelden van afbeeldingen als muzikaal erfgoed zijn voorstellingen waarin muziek niet rechtstreeks als thema voorkomt. Het gaat dan over illustraties van liedteksten, waarbij een tekstfragment uitgebeeld wordt. Of illustraties bij muziektheoretische bespiegelingen om deze aanschouwelijk te maken.
Het opzoeken van afbeeldingen van muziek is niet makkelijk. Onder meer omdat deze vaak niet vanuit een muzikale invalshoek geregistreerd zijn in catalogi van musea of prentencollecties. Een muzikant of een muziekinstrument is vaak slechts een detail in de afbeelding terwijl de titel noch het onderwerp verwijst naar muziek. Het internationale project RIdIM (Répertoire International d’Iconographie Musicale) brengt hierin verandering door op grote schaal muziekiconografische bronnen te inventariseren.